Co to są grzyby ?
Grzyby (czyli drożdze, pleśnie i grzyby) wchłaniają i rozkładają, nie przyjmują pokarmu, wchłanią minerały i inne składniki odżywcze ze środowiska po uprzednim doprowadzeniu ich do rozkładu. Następnie wydzielają i przekazują złożone substancje chemiczne roślinom, z którymi tworzą symbiotyczne związki. Taka symbioza występuję między innymi pomiędzy wieloma gatunkami grzybów a korzeniami drzew. Stanowi podstawę żywotności ekologicznej lasów. Podstawą tego systemu jest podziemna grzybnia. Naziemne grzyby to tylko owocniki, narządy płciowe rozsiewające do środowiska miliardy zarodników. Niektóre grzybnie rozciągają się na przestrzeni tysięcy kilometrów kwadratowych, co czyni je największymi organizmami na Ziemi.
Ale od początku…
Nowa wizja ewolucji, popularyzowana przez współczesnych biologów, ukazywana w najnowszych podręcznikach, obejmuje podział życia na ziemi na pięć królestw:
- MONERY – bakterie,
- PROTISTY – głównie mikroby zamieszkujące środowisko wodne
- ROŚLINY
- ZWIERZĘTA
- GRZYBY
Trzy ostatnie królestwa to wyżej rozwinięte organizmy. I tak rośliny jak wiemy, produkują i rosną, wykorzystując zjawisko fotosyntezy, zmieniają je w związki wągla odżywiające życie wszystkich zwierząt, wydalają również tlen, używany przez zwierzęta tlenowe. Zwierzęta, w tym człowiek, konsumują i poruszają się: pozyskują energię odżywczą, karmiąc się innymi, wdychają tlen a wydychają dwutlenek węgla, oraz przemieszczają się, pomagając rozsiewać się roślinom oraz grzybom.
Niezwykłe Symbioty – GRZYBY
Część grzybów, jak i wiele roślin stanowi dla człowieka źródło pożywienia. Czy to pod postacią grzybów jadalnych, czy w postaci drożdzy i pleśni wykorzystywanych w produkcji piwa i sera. Podobnie jak rośliny grzyby mogą być trujące. Mogą też pełnić funkcje lecznicze, jak penicylina wywodząca się z pleśni.
Jedną z wielu strategii przetrwania grzybów, jest produkcja alkaloidów muchomorowych i sporyszowych, wywołujących u ssaków halucynacje a nawet śmierć. L.Margulis
Dochodzimy tutaj do fascynującego zagadnienia roli ekologicznej i pochodzenia ewolucyjnego alkaloidów psychoaktywnych znajdujących się w roślinach, grzybach oraz rzadko w zwierzętach. Kwestię tę postaram się poruszyć w dalszej części artykułu o grzybach psylocybinowych.
Do rodziny Amanita należy wiele trujących gatunków, ale jest w sród nich Amanita Muscaria (o której więcej przeczytasz TUTAJ)- muchomor czerwony, stanowiący istotny element syberyjskiego szamanizmu.
Sporysz, pasożyt z rodzaju Caviceps, porastający zboża w Europie i na Bliskim Wschodzie, wywoływał ergotyzm – objawiający się drgawkami, niedokrwieniem kończyn, halucynacje oraz często śmierć. W średniowieczu zdarzały się wybuchy ergotyzmu obejmujące całą wieś, której mieszkańcy spożyli zainfekowane zboże. Niektórzy badacze sądzą, iż odgrywał on kluczową rolę w misteriach eleuzyjskich.
Trochę etymologii
Z racji oszałamiającej różnorodności wywoływanych przez te substancje stanów, nadawano im różne nazwy, w zależności od indywidualnej perspektywy poznawczej i wykształcenia. Pierwsi badacze-psychiatrzy określali je mianem psychomimetyków (“naśladujących szaleństwo”), dostrzegając w nich narzędzie treningowe dla psychiatrów.
Osoby, które widziały w nich interesujące wsporniki psychoanalizy, zazywały je psycholitykami (“rozluźniaczami kalek myślowych”).
Humphry Osmond, angielski psychiatra, który jako pierwszy posługiwał się LSD w terapii alkoholików i jako pierwszy podał meskalinę Huxleyowi, wymyślił słowo psychodelik (“objawiający umysł”). Ten właśnie termin przyjęli twórcy harwardzkich projektów badań nad psylocybiną.
Starszy termin, halucynogen (“wywołujący halucynacje”, łac. alucinare), od którego wzięły się “halucynacje”, oznacza “wędrówkę lub włóczęgę po swoim umyśle”. Mamy tu więc do czynienia z bardzo właściwą metaforą tego doświadczenia – podróżą po umyśle, po świadomości, czyli z czymś, co w języku potocznym zwykło nazywać się “tripem”. Pojęcie enteogen (“łącznik z wewnętrzną świętością”) wymyślili w latach osiemdziesiątych XX wieku Wasson, Ott i inni badacze dla określenia substancji roślinnych oraz grzybów pełniących istotną rolę w tradycyjnych obrzędach szamańskich.
Ja osobiście skłaniam się ku nazewnictwu związanemu z objawianiem umysłu. Bo oto, wyobraźcie sobie siebie, tych prawdziwych ja jako pasażerów statku czy pojazdu, psychodeliki, a w szczególności psylocybina zawarta w grzybach, działa jak wytrącenie kierownicy z dłoni, nagle człowiek sobie uzmysławia, że jest pilotem, kierowcą, a nie statkiem czy pojazdem. Nagle zdajesz sobie sprawę, że istnieje coś więcej niż umysł, lub potrafisz dostrzec schematy, ciągłość wszystkiego co istnieje, a co za tym wszystkim idzie “dotknąć” Boga. Dlatego terminy psychodelik i enteogen są mi najbliższe.
Grzyby psylocybinowe
Rosną nieomal na całym świecie, można je znaleźć zarówna na polach, jak i na łąkach. Przed pojawieniem się wpływu cywilizacyjnego ludzi, występowały tylko w zamkniętych ekosystemach. Wiele z nich odniosło korzyści z katastrof naturalnych. Wulkany, osuwiska, powodzie, miejsca po przejsciach huraganow to ich ulubione naturalne środowisko. Pojawienie się człowieka, wraz z jego eskploatacją zasobów naturalnych w postaci wycinki lasów i przetwarzania drewna oraz hodowli zwierząt sprzyja również rozprzetrzenianiu się grzybów psylocybinowych. Obecnie wiele psylocybow rośnie w pobliżu środowiska człowieka, w podmiejskich parkach, na polach golfowych, przy szkołach, w kompleksach przemysłowych, itp. Ten pomyślnie przebiegający proces adaptacyjny to niedawne zjawisko, ponieważ w nie tak odległej przeszłości grzyby z tego gatunku musiały egzystować w z goła odmiennym środowisku.
Mykolog, Paul Stamets odważył się na sugestię, iż skoro ludzie, tak jak pozostałe zwierzęta, nieświadomie roznoszą mikroskopijne zarodniki, to być może grzyby psylocybinowe wykształciły więź symbiotyczną z naszym gatunkiem, wykorzystując zainteresowanie ludzi światem wizji. Podobną strategię stosują owocujące rośliny, opakowując nasiona w smakowite owoce, pożadane przez ludzi i zwierzęta.
Pokaż kotku co masz w środku
Psylocybina oraz grzyby, z których ją wyizolowano po raz pierwszy, należą do grupy substancji opierających się łatwej klasyfikacji. Obok psylocybiny, można do niej zaliczyć: meskalinę, pochodzącą z północnoamerykańskiego i meksykańskiego kaktusa peyotlu; DMT (dimetylotryptaminę), wraz z jej chemicznymi krewnymi, stanowiącą psychoaktywny składnik amazońskiej mikstury ayahuaski, a także proszków wziewnych cohoba lub epena; niesławne LSD, pierwotnie pochodzące ze sporyszu porastającego zboża; ibogainę, (więcej o ibogainie) pochodzącą z korzenia środkowo-afrykańskiego krzewu Tabernanthe iboga; i wiele wiele innych.
W minionym półwieczu owe substancje (a także inne, odkryte w labolatoriach, lecz nie posiadające zastosowań szamańskich), wyekstrahowane z roślin lub zsyntetyzowane w labolatoriach, poddano licznym badaniom naukowym. Podstawowym celem owych badań było wyjaśnienie chemii i farmakologii tych substancji; następnie zaś sprawdzenie ich ewentualnego zastosowania terapeutycznego.; a w niektórych przypadkach sprawdzenie ich wpływu na rozwój świadomości, kreatywności oraz pogłębienie doświadczeń o charakterze religijnym i duchowym.
Koniec części I
W artykule wykorzystano fragmenty książki “Teonanacatl – Święte Grzyby”, wyd. Okultura.
Przypominam, iż aby nie przegapić kolejnej części artykułu zapisz się na nasz NEWSLETTER
Materiał się rozrósł, tak więc przenoszę część poświęconą szamanizmowi psylocybinowego oraz krótki przewodnik po gatunkach grzybów. Tymczasem polecam lekturę dwuczęściowego artykułu traktującego na przepięknym grzybie Amanita muscaria.
Przepraszam Was, że tak długo milczałem. Lenistwo i sporo wydarzeń pobocznych skutecznie opóźniało publikację kolejnych materiałów. Obiecuję nadgonić czas nieobecności 🙂
